Φωτογραφία: από ανοικτές πηγές
Μερικές φορές το καλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει ένας ενήλικας είναι να σταματήσει, λέει ο γιατρός
Όταν ένα παιδί πετάει παιχνίδια αντί να στοιβάζει σωστά κύβους ή προσπαθεί πεισματικά να κλείσει μόνο του ένα φερμουάρ, οι γονείς συχνά καίγονται να βοηθήσουν.
Σε αυτές τις στιγμές, όταν ένα νήπιο “παλεύει” με μια εργασία, λαμβάνει χώρα η πραγματική μάθηση. Η Marissa Penny, παιδιατρική εργοθεραπεύτρια και παιδίατρος που εργάζεται με παιδιά, δήλωσε.
Μερικές φορές το καλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει ένας ενήλικας είναι απλά να σταματήσει, λέει η γιατρός. Συνηθίζαμε να πιστεύουμε ότι η μάθηση ήταν μια διαδικασία όπου το παιδί έπρεπε να καθοδηγείται συνεχώς, να του δείχνουν και να το προτρέπουν. Αλλά στα πρώτα χρόνια, ο εγκέφαλος ενός μωρού αναπτύσσεται μέσω της εμπειρίας, ακόμη και αν αυτή η εμπειρία δεν είναι ιδανική.
Ένα παιδί μαθαίνει δοκιμάζοντας πράγματα και παρατηρώντας το αποτέλεσμα, όπως τι συμβαίνει αν πιέσετε πιο δυνατά, αν αναποδογυρίσετε κάτι, αν το μετακινήσετε ή αν το χύσετε. Αυτές είναι θεμελιώδεις δεξιότητες σκέψης που αργότερα θα αποτελέσουν τη βάση για αποφάσεις, δημιουργικότητα και ανεξαρτησία.
Τέλεια στιγμή
Η Marissa παραδέχεται ότι κατά τη διάρκεια των συνεδριών συχνά δεν παρεμβαίνει σκόπιμα, αλλά απλώς αφήνει το παιδί να δοκιμάσει νέα πράγματα και πράγματα που το ενδιαφέρουν ανεξάρτητα. Τέτοιες “παύσεις” δημιουργούν χώρο για πραγματική μάθηση, όταν το μωρό νιώθει εμπιστοσύνη. Όταν οι ενήλικες δεν διορθώνουν κάθε κίνηση, το παιδί συνειδητοποιεί ότι είναι ασφαλές να κάνει λάθη. Και έτσι, εξερευνά τον κόσμο με μεγαλύτερη τόλμη.
Μικρές προκλήσεις – μεγάλες νίκες
Το να “πληγωθείς λίγο” κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού δεν είναι τραγωδία, αλλά μέρος της διαδικασίας. Όταν ένα παιδί αντιμετωπίζει προκλήσεις και βρίσκει λύσεις μόνο του, αναπτύσσονται η ανθεκτικότητα, η αυτοπεποίθηση και οι δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων. Είναι αυτές οι δεξιότητες που στο μέλλον βοηθούν να ξεπεράσει το άγχος, να προσαρμοστεί στις αλλαγές και να μην τα παρατάει μετά από αναποδιές. Επομένως, αν το μωρό σας προσπαθεί για άλλη μια φορά επίμονα να συναρμολογήσει μια πυραμίδα, μη βιαστείτε να παρέμβετε.
Πώς να υποστηρίξετε το παιδί σας χωρίς να παρεμβαίνετε
- Να είστε παρόντες, αλλά όχι ελεγκτικοί. Η παρουσία σας είναι μια υποστήριξη. Ακόμη και ένα σιωπηλό “είμαι εκεί για σένα” δίνει στο παιδί σας αυτοπεποίθηση.
- Κάντε ερωτήσεις αντί να δίνετε έτοιμες λύσεις. Για παράδειγμα: “Τι συμβαίνει αν το αναποδογυρίσετε;” ή “Γιατί πιστεύετε ότι δεν λειτουργεί;”.
- Επιβραβεύστε τη διαδικασία, όχι το αποτέλεσμα. Αντί για “Μπράβο που το συναρμολόγησες”, πες: “Προσπάθησες πολύ σκληρά! Δεν τα παράτησες!”
- Επιτρέψτε τα λάθη. Δεν είναι αποτυχία – είναι εμπειρία. Μέσα από αυτήν το παιδί μαθαίνει την αιτία και το αποτέλεσμα.
Την επόμενη φορά που θα μπείτε στον πειρασμό να βοηθήσετε το παιδί σας να “κάνει το σωστό” – σταματήστε. Η παύση δεν σημαίνει αδιαφορία. Είναι μια συνειδητή επιλογή να δώσετε στο παιδί σας χώρο για να αναπτυχθεί. Γιατί η πραγματική μάθηση δεν έχει να κάνει με την ταχύτητα ή την τελειότητα. Έχει να κάνει με την εμπιστοσύνη, την υπομονή και την ελευθερία να προσπαθήσει ξανά.
Μη βιάζεστε να διορθώσετε, παρατηρήστε, εμπιστευτείτε την ικανότητα του παιδιού σας να μάθει, ακόμα και όταν φαίνεται ότι απλώς παίζει. Γιατί στο παιχνίδι γεννιέται η ανάπτυξη.
Σχόλια:
